Het lijkt zo simpel, even de mountainbike omwisselen voor de E-MTB, de sprint discipline verruilen voor een wedstrijd over 60 minuten en van een straten circuit overstappen naar een met modder doordrenkt bos parkoers. Het is en blijft een fiets met twee wielen zou je denken toch..?
Niets is minder waar. De opkomende E-MTB discipline kent zijn eigen moeilijkheden en uitdagingen. De fiets is zwaarder (22kg ipv 9kg), de parkoersen uitdagender en de concurrentie zeer divers.
Op het WK in Leogang stond er een mix van de absolute wereldtop XCO vermengt met prestigieuze namen uit de enduro wereld aan de start. E-MTB is waar de fysieke toppers en de technische toppers samen komen.
Graag had ik mee willen strijden om een plek bij de top 5 en als ik ergens de mogelijkheid had gevonden misschien wel voor het podium. Met de start zat ik er in ieder geval goed bij. Helaas zijn technische problemen niet uit te sluiten, zeker in deze heftige, koude en modderige omstandigheden krijgt het materiaal het flink te voortduren (de rijders trouwens ook).
Halverwege de eerste ronde kreeg ik een motorstoring en ik kan je vertellen, met een fiets van 22kg een helling van 15% omhoog rijden is mét trapondersteuning al lastig genoeg. Laat staan zonder.. Gelukkig wisten ze in de pits de fiets te resetten en kon ik vanaf plek 22 mijn weg vervolgen.
Vanaf het moment dat ik weer op de fiets sprong heb ik 50 minuten alleen maar gas geven. Ik dacht niks, ik voelde geen pijn, ik bleef maar gaan en reed mijzelf terug de wedstrijd in. De afdalingen liepen goed, de klimmen reed ik hard omhoog. Ik bleef maar renners passeren en kwam uiteindelijk als 7e over de finish!
Trots dat ik ben blijven strijden en erg gaaf om daarmee alsnog de top 10 in te rijden op zo’n groot evenement!
De Gelderlander viel mijn prestatie ook op en schreef er een item over.
Foto’s door: Tim Buitenhuis