Rentree bevestigd de mentale kracht en een fysiek sterke motor!
Afgelopen zaterdag vond ronde 3 van de World Cup plaats. Na het missen van de race in Frankrijk, een gevolg van mijn hersenschudding waar ik herstellende van was, stond ik na 3 weken weer aan de start! En met succes!
2e plaats in World Cup Volterra!!!
Het was de dag van de tweede plaatsen. Kijkend naar de uitslagen is dat wat opvalt. Maar er is iets anders wat voor mij centraal staat als ik terug kijk op Volterra.
De afgelopen 3 weken waren niet altijd makkelijk. Veel slaap, rust en af en toe een duurritje was waar mijn daginvulling uit bestond. Pas 5 dagen voor de wedstrijd kon ik mij fysiek weer gaan inspannen. Maar al die tijd heb ik in m’n gedachte gehouden dat als ik voor de wedstrijd nog 1 of 2 kwalitatief goede en zware trainingen kan doen, ik er in Volterra weer zou staan.
De bevestiging dat het blijven geloven in jezelf (en het herstelproces) en vertrouwen op je fysieke capaciteiten loont, is wat mij bij blijft van Volterra.
Wedstrijdverloop Eliminator
Dan terug naar de wedstrijd zelf. De dag begon zoals gebruikelijk met de kwalificatie waarin ik, jawel, een 2e tijd neer zette. Daarover was ik lichtelijk verbaasd, de klim in het parkoers (zo’n 30 sec maximaal sprintend omhoog) deed zoveel pijn in m’n benen dat ik even dacht dat de inspanning niet goed genoeg zou zijn geweest. Blijkbaar had iedereen het zwaar op die klim… 😉
In de heats heb ik vervolgens geprobeerd slim en energiezuinig te rijden. Ik wist dat de klim alles bepalend zou zijn en probeerde het de concurrentie daar lastig te maken.
In de finale was het man tegen man. Gezien de vorige jaren was het aannemelijk dat de renner die na de 2e ronde als eerste boven aan de klim zou zijn de grootste kans tot winnen had.
In ronde 1 ( van 2 ) reed ik mijzelf van plek 3 naar plek 2 en zat ik in het wiel van Hugo Briatta voordat we de tweede keer de klim opdraaide. Vanaf dat moment gingen we allebei vol aan maar een verschuiving vond niet plaats. Beide aan elkaar gewaagd en beide even sterk. Het gat werd niet groter, het gat werd niet kleiner en ik passeerde de finish als tweede.
In eerste instantie baal je om zo dicht bij de overwinning te zijn en dan toch 2e te worden. Maar die emotie werd al snel verruild voor het besef dat ik met een minimale voorbereiding nu alweer in de grote finale sta en met een podiumplaats naar huis ga!
Short Race
Aan het einde van de dag stond er ook nog een short race op het programma. In dit geval startte we met alle renners tegelijkertijd en moesten we 20 min lang het Eliminator rondje afleggen (dat betekende 13x die klim omhoog!).
In het begin van de wedstrijd moest ik er even inkomen en reed ik uiteindelijk vanuit positie 8 naar de kopgroep toe. Met 2 andere renners legde we het tempo hoog en reden we verder weg bij de concurrentie. De Duitser moest een ronde voor het einde passen en het was nu de strijd tussen mij en een Italiaan. Wederom gingen we zij aan zij voor de laatste keer de klim op, ik plaatste een aanval maar werd vakkundig door de italiaan richting het hekwerk gestuurd. Mijn laatste kans was het stuk vanaf de bocht tot de finish. Nog een keer perste ik er alles uit, kwam dichterbij, langzij en mistte op 10cm na de overwinning. Wederom, tweede!
Wederom eerst de teleurstelling net niet te winnen maar ook nu kwam al snel het besef dat ik heel blij moet zijn met de fysieke staat waarin ik nu al weer verkeer!
Algemeen klassement World Cup
Door het missen van de World Cup in Frankrijk zakte ik terug in het klassement. Maar met de 2e plaats in Italië pak ik veel punten terug op de concurrentie en sta ik ook in het algemeen klassement weer op een 2e plaats!