Afgelopen weekend stond manche 5 van de 6 World Cups op het programma en was het Apeldoorn waar het spektakel plaats vond. Het team had groots uitgepakt, heel het plein vol met Specialized tenten, mooie Volvo’s op het terrein en veel publiek langs de kant!
Het parkoers was kort, veel draaien en keren en twee lange rechte stukken. Totaal anders dan vorige week. Nu veel meer explosiviteit en bochtentechniek wat van belang ging zijn.
De tijdrit ging aardig. Een 5e plaats was niet eens zo verkeerd maar wel merkte ik iets te graag te willen. Apeldoorn was een race die ik wilde winnen en m’n tijdrit ging daardoor iets te gretig, ik had wel snelheid maar reed de bochten niet strak genoeg. Ik moest meer bij mijzelf blijven, mijn koers rijden en dat slim en kwalitatief goed uitvoeren.
De achtste en kwart finales kwam ik goed door. Waar ik in de kwalificatie nog te gretig was en wat foutjes maakte liepen deze heats een stuk beter. Ik reed gecontroleerd en slim. Kwam met niet teveel bedreigingen in de halve finale.
Die halve finale had daarentegen de finale kunnen zijn! Zo veel snelle mannen in een heat zorgde voor veel nervositeit. De start was dan ook al hectisch en we kwamen daar met vier man breed de eerste bocht uit. Dat moest vervolgens tegelijkertijd over een houten jump en daar ging het mis. Ik kwam in de verdrukking, probeerde mijn fiets nog te controleren maar kreeg een tikje waardoor het achterwiel mij wilde passeren. Niet zijwaarts maar bovenlangs. Op m’n voorwiel reed ik de jump af, nog een meter of twee door op mijn voorwiel en toen hield ik m niet meer. Ik ging vol over de kop met mijn hoofd het stalen dranghek in.
Het duurde even voor ik op stond en de finish halen was geen optie op dat moment. Rechtstreeks naar de EHBO waar uiteindelijk de verwondingen mee vielen.
Een snee in m’n kin – dikke knie – wat schaafwonden – maar vooral veel last van m’n schouder (gelukkig geen breuken).
Met nog 5 minuten tot de kleine finale (Ik werd immers uitgeschakeld in de halve finale en plaats mijzelf daardoor automatisch in de kleine finale) strompel ik van de behandeltafel af en ga richting de start. Ik wilde die kleine finale rijden maar na het opstellen kreeg ik van de UCI commissaris te horen dat ik omwille van de reglementen niet mocht starten. Helaas. Apeldoorn liep anders dan gedacht.
* Het is nu dinsdag, ik kom zojuist van de fysio af (Fysiokracht) en het herstel vordert snel. Duim, knie en kin zijn eigenlijk geen beperking meer en ook mijn schouder herstelt snel. Binnen een paar dagen zit ik weer op de fiets!
De Highlights van de race in Apeldoorn check je in onderstaande video!